مدعیان مظلومیت هولوکاستی دیروز، قاتلان انسانیت امروز
🔘وقتی دولتی مرتکب جنایت علیه بشریت شود و سازمانهای بین‌المللی در قبال آن سکوت کنند، و در عین حال ملت‌های همان دولتهای عضو، اعتراض داشته باشند وضعیت به‌ظاهر به یک بن‌بست رسیده است.
🔘شاید صرفا از منظر تاریخی و انسانی راه‌هایی برای کنش مؤثر وجود داشته باشد. در چنین شرایطی:
۱. افزایش آگاهی و مستندسازی جنایات: جمع‌آوری، ثبت و مستندسازی دقیق جنایات، ولو با امکانات محدود، اهمیت حیاتی دارد. این اسناد میتوانند در آینده به‌عنوان شواهد محاکمه، فشار سیاسی یا حتی تغییر افکار عمومی جهانی عمل کنند. اگر کسی در اوج قدرت نازی‌ها می‌گفت که برای جنایت آنها مستندات جمع کنید مضحک به نظر می‌رسید اما بالاخره این اتفاق افتاد و روزی ممکن است وضعیت تغییر کند، و این مدارک برای عدالت تاریخی و حقوقی تعیین‌کننده خواهد بود.
۲. فعال‌سازی افکار عمومی جهانی: دولتها ممکن است بنا بر منافع و ملاحظاتشان، سکوت کنند؛ اما افکار عمومی جوامع میتواند آنها را وادار به واکنش کند. راه‌های فعال‌سازی افکار عمومی میتواند
الف: استفاده گسترده از رسانه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های جهانی برای رساندن صدای قربانیان باشد. جهانیان میتوانند به کمک هوش مصنوعی مطالبشان را به زبان‌های مختلف باهمدیگر به اشتراک بگذارند و یک اعتراض جهانی را شکل دهند.
ب: بهره‌گیری از هنر، ادبیات، موسیقی، فیلم و مستند برای روایت مظلومیت و مرگ انسانیت. حتی هنر غیر متعهد هم میتواند در انعکاس حقایق بدون جانبداری راوی جنایت علیه بشریت باشد.
ج: همبستگی با گروه‌های مدنی و حقوق‌بشری در کشورهای مختلف برای ایجاد کارزارهای مشترک که البته کشور ما با مسئولان عجیبش چنین ارتباطاتی همواره امنیتی تفسیر شده و نتایج ملاحظاتشان را هم در جنگ ۱۲ روزه دیدیم!!!
۳.از کنشهای موثر دیگر می‌توان به فشار از پایین به بالا (Bottom-up pressure) اشاره کرد.در جوامعی که مردم آزادی بیان دارند، می‌توان از طریق تظاهرات، نامه‌نگاری، دادخواست عمومی، و فشار رسانه‌ای، دولتها را وادار کرد که موضع‌گیری کنند. تغییر موضع یک دولت، اگرچه کند است، میتواند توازن در صحنه بین‌المللی را برهم بزند.
۴. ائتلاف‌های فراملی مردمی باید ملت‌هایی که معترض‌اند را به هم پیوند زد. ملاحظات امنیتی دولتها اگر به ملتها فرصت دهند امیدوار کننده خواهد بود. جنبش‌های جهانی مانند «جنبش ضد آپارتاید» یا «جنبش ضد جنگ ویتنام» نشان داده‌اند که اتحاد ملتها، ولو در غیاب حمایت رسمی دولتها، میتواند سرنوشت تاریخ را تغییر دهد.
۵. پی‌گیری حقوقی از مسيرهاي غير سنتي:ع از کنشهای موثر دیگر اینکه در کنار دیوان کیفری بین المللی مسیرهای دیگری چون دادگاههای مردمی (مانند دادگاه راسل در مورد ویتنام شکایات در کشورهایی که اصل صلاحیت جهانی را پذیرفته اند مثل آلمان یا هلند و سازمانهای غیر دولتی بین المللی قابل استفاده اند. در مجموع اگر دولتها سکوت میکنند ملتها باید فریاد بزنند اگر سازمانها خنثی اند وجدان جهانی باید بیدار شود. تاریخ نشان داده که ظلم بی پاسخ نمی ماند؛ اما واکنش در گرو پایداری، روشنگری و پیوند میان انسانهای آزاده است.
نکته: بخشی از مردم ایران در زمانی که نباید برای حملات اکتبر در خیابانها هلهله کرد و اینک که جهان سراسر فریاد بر علیه اسرائیل است سکوت کرده است. ملت ایران بی‌توجه به مواضع حاکمیت و درقالب جامعة مدنی و احزاب سیاسی باید عکس العمل مستقل از نهادهای حکومتی نشان دهد.
