به نام خداوند رحمان
تحولات چند سال اخیر، با پیچیدگی‌ها و شتاب کم‌سابقه‌ای همراه بوده است. رخدادهای گوناگون داخلی و خارجی؛ فضایی آکنده از عدم قطعیت و احتمالات را پدید آورده‌اند که در آن، اتخاذ مواضع روشن و ارائه راهکارهای عملی، اگر چه ضرورتی انکارناپذیر است؛ اما به همان میزان راهی سخت و پرفراز و نشیب می‌نماید که این اظهار نظرهای سیاسی بایستی به به‌دور از تهمت و ارعاب از سوی مخالفین نقد و از سوی اظهار نظرکنندگان پذیرفته شود.
بدیهی است پیش‌فرض‌های هر گروه یا هر شخص نتایج و راهکارهای او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و صورت‌بندی‌های ارائه شده بطور طبیعی متکی بر اطلاعات و یا تحلیل رفتارهایی است که مبنای ارائه‌ی راهکارها می‌باشد. از سوی دیگر احزاب سیاسی، برخلاف افراد، بر مدار اهداف و آرمان‌هایی حرکت می‌کند که به تأیید اعضا رسیده است و در بزنگاه‌های مختلف بایستی بر اساس همان آرمانها، به راهکارهای عملیاتی بیاندیشند و بر همین اساس موظف‌اند راهبردهایی واقع‌بینانه، قابل اجراء و کارآمد برای عبور کشور از بحران، بن‌بست‌های موجود و رسیدن به توسعه ارائه دهند.
حزب راه ملت با اتکا به بررسی‌هایی که تلاش گردیده از عمق لازم بهره‌مند باشد و با دقت نظر، ضمن توجه به ملاحظات ذیل:
- بن‌بست در مسیر مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم با ایالات متحده و پیامدهای آن؛
- آسیب‌شناسی تهاجم ۱۲ روزه و پیامدهای آن، همچنین زمان و هزینه و امکان ترمیم آسیب‌ها برای طرفین منازعه و نیز میزان تاب آوری و همراهی مردم و مدت زمان احتمالی بازسازی طرفین؛
- تحلیل جایگاه سیاسی، اقتصادی و نظامی ایران(اعم از آفندی و پدافندی) و ارزیابی برداشت‌های مثبت و منفی کشورهای دیگر از قدرت یا ضعف تحلیل شده توسط آنها؛
- بررسی میزان توان و استقلال دولت وفاق در مدیریت تصمیم‌ها برای حل بحران، با توجه به ترکیب خاص مدیریتی دولت وفاق
- نقش‌آفرینی مراکز غیررسمی و نهادهای ایجاد شده‌ی موازی اما تأثیرگذار در فرآیند تصمیم‌گیری کلان کشور؛
- رویکرد و عملکرد جریان‌های تندرو داخلی در جریان حملات ۱۲ روزه و پس از آن
- رفتار همسایگان و متحدان استراتژیک و غیر استراتژیک ایران در طی درگیری ایران و تحولات ژئوپلیتیک اخیر منطقه؛
- رصد رفتارهای هوشمند مالی و پولی جامعه در سطوح مختلف اقتصادی و با توجه به عدم حضور این حزب در تشکیلات جبهه‌ی اصلاحات ایران و به عنوان یک ناظر بیرونیِ معتقد به روشهای اصلاح‌گرایانه برای نیل به توسعه‌ی همه‌جانبه، ضمن ارزیابی راهکارهای ارائه‌شده از سوی جبهه‌ی اصلاحات و همچنین رصد مخالفان بیانیه‌ی مذکور اعم از تریبونهای رسمی و غیر رسمی در کشور؛ اعلام می‌دارد:
- واضح است متن بیانیه‌ی مذکور، بدلیل شرایط اضطراری کشور و امکان وقوع حمله و درگیری مجدد، بر اساس حفظ و تقویت اتحاد و انسجام ایجاد شده در تهاجم رژیم صهیونیستی به ایران، نگارش یافته و این پیشنهادها لازمه‌ی تقویت انسجام ملی و بنیه‌ی دفاعی کشور است و به نظر می‌رسد نویسندگان و انتشار دهندگان این بیانیه به دنبال امتداد و پاسداشت آن وحدت ملی بی نظیری بودند که در اثناء حمله‌ی رژیم صهیونیستی ایجاد شده بود. وحدتی که بعد آتش بس و اتمام حملات، از سوی گروه‌های تندرو در صدا و سیمای با رفتار غیرملی مورد هجمه قرار گرفت و اگر کسانی اعتقاد دارند که این بیانیه در راستای خواست دشمنان بوده است یک سوال اساسی پیش می‌آید و آن اینکه آیا دشمن به دنبال حفظ آن انسجام ملی ایرانیان است یا به دنبال فروپاشی اجتماعی و در ادامه؛ سرنگونی جمهوری اسلامی و نابودی ایران؟
- جبهه‌ی اصلاحات ایران علیرغم وجود مطالبات جدی‌تر در اکثریت جامعه، با رعایت نجابت سیاسی، حفظ حرمت حاکمیت و خویشتنداری سیاسی، مجموعه‌‌‌پیشنهاداتی از جنس اقدام‌ها و راهکارهایی را به حاکمیت ارائه کرده است که فاقد هویت برنامه‌ای و زمان‌بندی است و هدف اصلی آن، عبور کشور از شرایط بحرانی و ایجاد تغییراتی در راستای مهار خطرات احتمالی و خشونت ؛ بدون تحمیل آسیب‌های جانی و مالی به مردم، با افزایش مشروعیت سیاسی به عنوان یک عامل بازدارندگی دفاعی و نیز ایجاد فرصت برای ترمیم نقاط آسیب پذیر امنیتی و نظامی با همراهی و حمایت ملی و مقابله با تهدید خارجی برای کشوراست که ظرفیت اجرای آن در قانون اساسی فعلی موجود می‌باشد.
- بیانیه‌ی اخیر جبهه‌ی اصلاحات از سوی اقلیتی تندرو با پیش‌فرض‌های ایدئولوژیکِ خودحق‌پندارانه، و نیز از جانب صداوسیما با رفتارهای تفرقه‌گرایانه با همان برچسب‌های مکرر و کهنه، همچون «تسلیم در برابر غرب» مورد حمله و تخطئه و تحریف قرار گرفت، چنانکه از سوی برخی تحول خواهان از مسیر حضور در قدرت و همچنین برخی از استمرارطلبان در جامه‌ی اصلاح‌طلبی نیز، با بی‌مهری‌ها و نقدهای نچندان منصفانه همراه شد؛ با این همه، حقیقت آن است که این بیانیه با شناخت و آگاهی دلسوزانه از تهدیدهای پیش رو و عدم جامعیت، کفایت و تناسب برنامه‌ها و پاسخ‌های حاکمیت به این تهدیدها و با ادبیاتی مؤدبانه‌تر از آنچه باید و نیز آکنده از حرمت به شأن و جایگاه حاکمیت به نگارش درآمده است.
- همردیف کردن پیشنهادات و راهکارهای اشاره شده در این بیانیه با خواست دشمن صهیونیستی در حالیکه این جبهه و همفکران آنها در طول مدت تهاجم و درگیری نظامی بیش از رسانه‌های رسمی مردم را دعوت به مقاومت نمودند؛ از سوی رئیس محترم قوه قضائیه شایسته نیست چرا که شخص ایشان نیک مستحضرند که نگارش و انتشار این بیانیه فاقد عناصر مادی و معنوی چنین اتهامی است و چنین داوری و قضاوتی بر خلاف عدالت قضایی و به مثابه صدور حکم بدون وقوع جرم و حتی قبل از محاکمه و مصداق تصدیق قبل از تصور است. چنین رویه‌ای از سوی قاضی القضات کشور که پیش‌تر با رفتارها و گفتارهایی امید بخش ظاهر شده بودند، نمی‌تواند افزایش امید به اصلاح امور را نمایندگی کند و امید به اصلاح و تغییر را در دل مردم تداوم بخشد.
واضح و مبرهن است که اقلیتی نادان و بعضاً مشکوک، بعد از حملات اسرائیل وحدت ملی را نشانه گرفته و با فرار به جلو، به جای پاسخگویی در قبال همه‌ی مصائبی که برای ایران فراهم کرده بودند؛ در قامت طلبکار ظاهر شدند و علیرغم اشتباهات مکرر تحلیلی و عملی خود درگذشته، تلاش کرده و می‌کنند تا برای بار دیگر توهّمات آخرالزمانی خود را در رویارویی ایران با جهان غرب پیگیری کنند. از همین رو با حمله و هجوم علیه این پیشنهادات حداقلیِ لازمِ اصلاحی و تخطئه‌ی نویسندگان آن سعی دارند بن‌بست‌های موجود را تشدید و تداوم بخشند تا بلکه مسیر را به سوی گسست‌های عمیق‌تر سوق دهند. بستن فضای آزاد گفتگو و عدم رعایت حق، انصاف و عدالت و عدم حفظ بی‌طرفی و نیز ایجاد تنش در جامعه و تشویش اذهان عمومی ازسوی صداو سیما، شایسته‌ی پیگیری از سوی قوه قضائیه بود اما انچه رخ می‌نمایاند اتفاقی برعکس انتظار است.
به نظر می‌رسد آنچه که جبهه‌ی اصلاحات بایستی بدون ملاحظه عنوان می‌کرد این نکته‌ی مهم است که: «خطر پیش رو در عدم پذیرش این مطالباتِ حداقلیِ اکثریتِ مردم ، راه را برای تغییرات ناگزیرِ ناگریز و بنیادین سوق خواهد داد.» وقتی جان وطن بر درد پیچیده است، نسخه‌هایی که حتی در آن مسکّن‌های بیهوده را نیز دریغ کرده و نهایتاً سفارش به تحمل درد، آخرین راهکار آنهاست؛ نمی‌تواند آرامش خاطر روح و جان باشد. عاقلانه ترین راه؛ مسیر اصلاح از طریقِ اصلاح مسیر و تقویت بنیان با تغییرات اساسی است و اگر نه، ممکن است با تغییراتی خارج از خواست و اراده‌ی ملی روبرو شویم. اگر حاکمیت امروز تن به اصلاحات ندهد و راه درمان را در «اصلاح و ترمیم» نجویَد، فردا ناگزیر با تغییراتی روبه‌رو خواهد شد که نه حاصل تدبیر، بلکه محصول اجبار تاریخ و اراده‌ی ملتی است که از درد به ستوه آمده و البته که «خود خواسته» را تدبیر نخواهد بود.
ما برای اجتناب از ضعف و ویرانی کشور که حاصل اشتباه محاسباتی در تنها دانستن دشمن صهیونیستی خواهد بود و برای حفظ و تقویت بُنیه‌ی دفاعی سرزمین واحد ایران و همچنین بدست آوردن فرصت برای ایجاد موازنه در سیاست خارجی و پرهیز از «وجه المعامله شدن» کشورمان و برای رسیدن به توسعه و حفظ منابع این سرزمین برای آیندگان، ضمن یادآوری نقش و مسئولیت حاکمیت به عنوان امانت دار شرعی و عرفی در قبال مردم خود، این بیانیه را راهکارهای حداقلی لازم و قابل اجرا و راهی برای حفظ انسجام ملی بوجود آمده در قبال اسرائیل و سایر دشمنان این ملت دانسته و از آن حمایت می‌کنیم، همچنین احزاب و گروه‌ها و فعالین سیاسی و اجتماعی و مدنی و نیز دلسوزان ایران و ایرانی را به حمایت از آن فرا می‌خوانیم.
والسلام علی من التبع الهدی
حزب راه ملت
سه شنبه پنجم شهریور ماه 1404
